Szomorúság tengere

 

Palpita un mar de acero de olas grises
dentro los toscos murallones roidos
del puerto viejo. Sopla el viento norte
y riza el mar. El triste mar arrulla
una ilusión amarga con sus olas grises.
El viento norte riza el mar, y el mar azota
el murallón del puerto.
Cierra la tarde el horizonte
anubarrado. Sobre el mar de acero
hay un cielo de plomo.

Antonio Machado

Egy gondolat “Szomorúság tengere” bejegyzéshez

  1. Algunas son espectaculares. Gracias por compartir!!!

Hozzászólások lehetősége itt nem engedélyezett.